اقتصاد چرخشی (Circular Economy)

یکی از سازمان‌های پیشرو که راه را برای این اقتصاد هموار کرده، بنیاد “آلن مک کارتر[1]” است. آن‌ها اقتصاد چرخشی را به عنوان نگاه فراتر از مصرف کنونی، ساخت و بازسازی مدل صنعتی استخراجی جدید، تعریف می‌کنند و اکنون این بخش آخرین حلقه از حلقه‌های یک مدل چرخشی است. در اصل نه تنها ما چیزی را دور نمی‌اندازیم، بلکه به دنبال احیای سرمایه اقتصادی، طبیعی و اجتماعی در سراسر سیستم‌ها هستیم. در یک نظام چرخشی، مصرف منابع ورودی، ضایعات خروجی و هدر رفت انرژی با بستن یا کوچک کردن حلقه‌های مواد و انرژی کمینه می‌شوند. از طریق طراحی، نگهداری، تعمیر، استفاده مجدد، بازتولید و بازیافت می‌توان به صورت بلندمدت به این اهداف دست یافت.

اقتصاد چرخشی می‌تواند حوزه گسترده‌ای را شامل شود. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد که پژوهشگران در حال تمرکز بر حوزه‌های مختلف از جمله کاربردهای صنعتی در هر دو بخش محصول / خدمات‌محوری و همچنین کاربرد و سیاست‌گذاری‌ها هستند تا به این ترتیب محدودیت‌هایی که اقتصاد چرخشی با آن مواجه است. مدیریت استراتژیک جزئیات آن و بروندادهای مختلف مانند کاربردهای استفاده مجدد و مدیریت ضایعات را بهتر درک کنند. اقتصاد چرخشی شامل محصولات، زیرساخت، تجهیزات و خدمات می‌شود و در هر بخش صنعتی قابل به‌کارگیری است. این مفهوم از منابع “فنی” (مانند فلزات، مواد معدنی، منابع فسیلی) تا منابع “زیستی” (مانند غذا، چوب و …) را در بر می‌گیرد. اغلب مکاتب فکری طرفدار سوگیری از سوخت‌های فسیلی به سوی استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر هستند و بر نقش گوناگونی به عنوان یکی از ویژگی‌های نظام‌های پایدار و مقاوم تاکید می‌کنند.

[1]. Alan McCarter