اینترنت اشیا (The Internet of Things)

اینترنت اشیا که به اختصار به آن IOT گفته می‌شود، مبحثی پیرامون گسترش قدرت اینترنت به مواردی فراتر از کامپیوترها و گوشی‌های هوشمند و در واقع، به طیف وسیعی از چیزها (اشیا)، فرایند‌ها و محیط است. در اصل همه پدیده‌های جان دار و بی جان را در شبکه‌های جهانی یکپارچه به هم متصل می‌کند: از جمله انسان‌ها، دستگاه‌ها، منابع طبیعی، جریان‌های بازیافت و سایر جنبه‌های زندگی اقتصادی و اجتماعی از طریق نرم افزارها به بستر اینترنت اشیا متصل می‌شوند. این نام از دو کلمه تشکیل شده‌است، کلمه اول به دیدگاه شبکه گرایی این مفهوم تأکید دارد در حالی که کلمه دوم حرکت به سمت اشیا عمومی که در یک بسته مشترک قرار گرفته‌اند تأکید می‌کند. اینکه به اینترنت اشیا با دید اینترنت گرا یا موجودیت گرا نگاه کنیم باعث به وجود آمدن تغییر در ذی‌نفعان، قراردادهای تجاری، تحقیق‌ها و استانداردهای موجود خواهد شد.

اینترنت اشیا با توانایی جاسازی واحد پردازشگر مرکزی[1] و حافظه و منابع انرژی می‌تواند تقریباً همه چیز را با استفاده از برنامه‌ها به شبکه متصل کند. این سیستم‌ها وظیفه جمع‌آوری اطلاعات، تنظیمات اکوسیستم‌های طبیعی و حتی ساختمان‌ها و کارخانه‌ها را دارند. همچنین کاربردهایی را در زمینه‌های رصد محیط زیست و برنامه‌ریزی شهری برای این مفهوم می‌توان پیدا کرد. کاربرد دیگری که اینترنت اشیا می‌تواند ارائه کند قادر ساختن ویژگی‌های امنیتی خانه و نیز اتوماسیون خانگی است. اینترنت اشیا زنده برای توضیح دادن شبکه حس گره‌ای بیولوژیک پیشنهاد شده است که می‌تواند با آنالیز ابری[2] اطلاعات به کاربران اجازه مطالعه DNA[3] و دیگر مولکول‌ها را بدهد. در مجموع در بخش‌های صنعتی، تجاری، پزشکی، کشاورزی و بیشتر از همه در سامانه‌های امنیتی کاربرد دارد.

برای مطالعه بیشتر در این رابطه می‌توانید به سایت “مجله فرا درس” و مقاله “شناسایی کاربردهای اینترنت اشیا در خانه هوشمند با استفاده از روش فرا ترکیب” و نیز کتاب “هزینه نهایی صفر” اثر جرمی ریفکین”[4] مراجعه فرمائید.

[1] . Central processing unit (CPU)

[2] . Cloud Analysis (CA)

[3] . Deoxy ribo nucleic acid (DNA)

[4] . Jeremy Rifkin